Machines spiegelen de menselijke droom om onkwetsbaar te zijn. Servers in datacentra, melkrobots in de veehouderij, lopende banden in plantenkassen: ze werken dag en nacht op maximaal vermogen. En toch is geen van deze processen volledig geautomatiseerd. Zodra er in de stal mest op een sensor valt, ontvangt de boer een bericht om direct actie te ondernemen. Als het systeem een fout detecteert in de datastroom op een server, komt er een onderhoudsman invliegen om de hardware te checken. En het is de tuinbouwer die op het juiste moment voor bestuiving zorgt of met oogsten begint zodra de infraroodcamera in het veld de juiste temperatuur en vochtbalans registreert.

De geautomatiseerde landschappen laten zien dat menselijke arbeid niet meer in het centrum van deze werkprocessen staat, maar eerder aan de zijlijn, en dat het ritme waarmee ze handelingen uitvoert, wordt bepaald door automatische systemen.