Duisternis wordt veelal begrepen als een gebrek aan helderheid of het ontbreken van licht, maar duisternis is ook een nabeeld, een beeld dat na de oorspronkelijke stimulus in je oog blijft terugkomen. Hoewel meestal als optische illusies beschouwd, suggereren nabeelden dat wat we in het heden zien niet de actuele realiteit is, maar fragmenten uit het verleden die zich een weg naar onze huidige blik op de werkelijkheid hebben gebaand, als misleidende en onjuiste voorstellingen.

Darkness, as a First Act of Creationbeschouwt de duisternis niet als een leegte, of als een tekort aan licht, maar ziet het in navolging van Denise Ferreire da Silva eerder als een vorm van donkere materie met een scheppende kracht. Duisternis als een noodzakelijke voorwaarde voor zelfverwezenlijking.

Een ‘eerste fase van schepping’ in een doorlopend proces waarin wij onze eigen werkelijkheid creëren. Met performances, live muziek en een audiovisuele soundscape wordt duisternis tot leven gewekt in de vorm van een interpretatie van de god Kulan, een geest die door het Selk’nam volk van Chili wordt vereerd.