Een aardschok met een kracht van 6.7 op de Schaal van Richter legde in 1994 de complete stroomvoorziening in Los Angeles plat. De karakteristieke krans van licht die gewoonlijk boven de breed uitwaaierende stad hangt, maakte plaats voor een heldere sterrenhemel. Het befaamde Griffith Observatorium, maar ook lokale hulpdiensten, kregen verontruste telefoontjes over een verschijnsel dat sommigen omschreven als ‘een gigantische zilveren wolk’ boven de stad. Wat zij feitelijk hadden waargenomen, was het Melkwegstelsel.

In een mengeling van feitelijke verslaglegging en stedelijke mythologie rond de gebeurtenissen in Los Angeles openbaart zich hoe lichtvervuiling het menselijk vermogen om zich tot het universum te verhouden blijkt aan te tasten. Het vormt aanleiding voor een gesprek over de symbolische waarde van duisternis in ons ecologisch bewustzijn.